Samenvatting

Het probleem dat is onderzocht in dit onderzoek betreft oppervlakkige en diep tweedegraads
brandwonden. Het doel is de meest effectieve behandelmethode te kiezen uit de onderzochte
interventies, zilver sulfadiazine en honing. De vraagstelling die hieruit is geformuleerd; 'Welke
behandeling, met zilver sulfadiazine (SSD) of honing, is het meest effectief bij tweedegraads
brandwonden'?
Om het verschil in effectiviteit te onderzoeken is een literatuurstudie gestart. Ter voorbereiding
en als afbakening van dit onderzoek is het onderdeel materiaal en methode samengesteld,
waarin is nagestreefd om betrouwbare literatuur met een hoog level of evidence te vinden. Er
zijn vijf systematische reviews met een statische pooling, 12 systematische reviews, vier grote
gerandomiseerde studies meegenomen om de hoofdvraag te beantwoorden.
Honing en SSD hebben beide een grote antibacteriële werking. Desalniettemin tonen de
resultaten aan dat honing een snellere werking heeft op het helingsproces dan SSD.
De wonden behandeld met honing hadden snellere afname van wondgrootte, werden binnen
zeven dagen steriel en de patiëntengroep ondervond minder pijn bij verbandwisseling. De totale
wondgenezing met honing bedroeg gemiddeld drie weken in vergelijking tot vier weken met SSD
(Wasiak, 2010). Zilverhoudende producten zoals SSD hebben geen effect op de genezing en
vertragen daadwerkelijk het genezingsproces (Storm- Versloot, 2009). Ook is de pijnassociatie
bij patiënten met tweedegraads brandwonden die behandeld worden met SSD hoog in
vergelijking met andere interventies zoals niet zilverhoudende producten. Hieruit kan de
conclusie getrokken worden dat honing wellicht effectiever is in vergelijking met SSD bij de
behandeling van oppervlakkige en diepe tweedegraads brandwonden.