Zeggenschap over het eigen leven
Een beeldend therapeutische module voor psychiatrische patiënten met een ontwrichtende verlieservaringZeggenschap over het eigen leven
Een beeldend therapeutische module voor psychiatrische patiënten met een ontwrichtende verlieservaringSamenvatting
“Zeggenschap over het eigen leven” is een praktijkgericht, kwalitatief onderzoek. Door middel van literatuurstudie in combinatie met semigestructureerde en gestructureerde interviews is er antwoord gegeven op de hoofdvraag: “Welke beeldende werkvormen zijn passend volgens de beeldend therapeuten, binnen de vier fases die beschreven worden in het product, “individuele beeldende therapie gericht op het herstel van actorschap, voor psychiatrische patiënten met een ontwrichtende verlieservaring”.
Hieruit is gebleken dat de therapeut altijd ruimte en flexibiliteit moet ervaren om af te stemmen op de patiënt in het hier en nu, om zo de veiligheid te waarborgen en de eigen regie en het oplossingsvermogen van de patiënt te stimuleren. Het ontwikkelen van een exacte sessiebeschrijving is daardoor minder passend.
Echter zijn er wel patronen en thema’s naar voren gekomen, die door de meerderheid van de ondervraagde therapeuten beaamd worden.
In de beginfase, twee sessies, ligt de voorkeur bij een observatie- en kennismakingsopdracht. De werkvorm is gericht op het eigen (levens) verhaal van de patiënt. Waarin gekozen wordt voor laagdrempelig materiaal zoals collagetechniek. Het doel hierbij is om de patiënt bewust te maken van zijn wensen en doelen rondom de behandeling en het dagelijkse leven. De nabespreking bestaat daarom voornamelijk uit toekomstgerichte vragen.
Tijdens de eerste fase van de behandelfase, 10 sessies, wordt er geëxperimenteerd met beeldend materiaal. Hierbij ligt de voorkeur bij materialen met een tactiel appèl zoals pastelkrijt, verf/ecoline en klei. De therapeut werkt met de patiënt vanuit de ervaring door middel van kleurgebruik, beweging en beleving. Het doel hierbij is om de patiënt zijn eigen regie te stimuleren. Hierbij worden voornamelijk ervaringsgerichte nabesprekingsvragen gesteld aan de patiënt.
In de opvolgende behandelfase, 10 sessies, wordt er gericht gewerkt aan een langdurig vormgevingsproces. De werkvormen zijn dan gericht op het thema toekomstperspectief. Voor zover mogelijk wordt de materiaal- en techniek keuze bij de patiënt gelaten. Het doel is om de patiënt bewust keuzes te laten maken en te laten handelen naar eigen wensen. Hierbij probeert de therapeut het oplossingsvermogen van de patiënt te stimuleren.
De nabespreking is met name gericht op het beeldend resultaat.
Tijdens de afsluitende fase is het de reflectie op en betekenisgeving aan het proces van de patiënt het doel. De patiënt wordt uitgenodigd zijn gemaakte beeldend werk te ordenen en op te hangen (tentoon te stellen) in de ruimte. Aan de hand van het beeldend proces wordt een transfer gemaakt naar het dagelijkse leven.
Bovenstaande kan worden ingezet bij het reeds geaccordeerde product omzetten naar een consensus-based module. Hierna kan de interventiebeschrijving wetenschappelijk worden onderzocht.
Organisatie | HAN University of Applied Sciences |
Opleiding | Vaktherapie |
Afdeling | Academie Gezondheid en Vitaliteit |
Datum | 2018-06-01 |
Type | Bachelor |
Taal | Nederlands |