Identiteit en alteriteit
richtlijnen voor de omgang met verschillen voor pinkstergemeenten in AmsterdamIdentiteit en alteriteit
richtlijnen voor de omgang met verschillen voor pinkstergemeenten in AmsterdamSamenvatting
In Galaten bestrijdt Paulus waarschijnlijk joods-christelijke predikers die zowel Paulus’ apostelschap als zijn evangelie aanvielen. Zij hadden de Galaten verkondigd dat het noodzakelijk was voor hun behoud en om bij Gods volk te horen dat zij de joodse wet gingen gehoorzamen door besnijdenis, sabbatsobservantie (en observantie van andere joodse heilige dagen), en het houden van de joodse voedselwetten.
In het Oude Testament en in het jodendom tot in de rabbijnse periode gaan wet en genade steeds samen, in steeds wisselende verhoudingen. Daarom is verbondsnomisme een te systematiserende en dus onjuiste beschrijving hiervan.
Het jodendom is antropologisch optimistisch en benadrukt eenzijdig de oudtestamentische notie van een eeuwig verbond tussen God en Israël. Daarnaast benadrukt het cultische afzondering door Joden, wat samengaat met etnocentrisme: alleen Joden worden gered.
Hoewel het jodendom qua zelfverstaan niet ‘wettisch’ is, kan men die omschrijving in een gekwalificeerde zin wel toepassen vanuit een christelijk perspectief. Voor Paulus is met de komst van Christus de rol van het jodendom en de wet gerelativeerd, want men wordt niet verlost door tot Israël te behoren maar door Christus.
Doordat God in Christus onze wereld is binnengekomen heeft de heilige God, zichzelf gevend, zich verenigd met diegenen die volledig anders zijn dan hij: zondige mensen, vijanden. Het heilige bestaat nu niet meer in afzondering, maar in het profane, hetgeen uitgaat boven de (‘gewone’) oudtestamentische gerechtigheid als buitengewone gerechtigheid.
Gods gerechtigheid alleen bewerkt een apocalyptische transformatie en schenkt de gelovigen in de kerk samen een nieuwe identiteit welke in geen enkel opzicht meer afhangt van wat zij zelf zijn of doen, maar alleen van Gods handelen in Christus en in de Geest. Zo ontstaat er een multiculturele en multi-etnische gemeente die etnische en culturele verschillen en eenheid combineert.
In de ethiek en spiritualiteit van Galaten staat vrijheid centraal. De relatie tussen Joodse en niet-Joodse christenen zou er volgens Galaten één moeten zijn waarbij men in de kracht van de Geest, naar het voorbeeld van Christus, op cruciforme wijze de ander dient in liefde, na eerst zelf door Gods liefde te zijn bevrijd. De liefde van God vereist dat wij ruimte maken voor culturele en etnische verschillen in de gemeente (we moeten tevens standhouden tegen afwijzing daarvan!) en bereid zijn daarvoor lijden en moeiten te verdragen.
Galaten leert dat geen enkele cultuur of etniciteit mag worden verabsoluteerd, wat kan worden toegepast door ruimte te (moeten) maken in onszelf voor de ander, voor verschillen. We moeten de wil hebben om de ander als ander te omhelzen, hetgeen mogelijk is als we een in Christus en zijn kruis gecentreerd ik hebben, gekenmerkt door vrije en tegelijkertijd dienende liefde.
Daarom moeten we hybride en steeds fluïde identiteiten ontwikkelen, verbonden met de verschillende sociale groepen waartoe we behoren. We gaan weg uit onze cultuur zonder weg te gaan (marginaliteit). Onze hoogste loyaliteit komt namelijk aan God en zijn multiculturele nieuwe schepping toe. Dit verhindert een religieus verabsoluteren van één cultuur en zorgt voor een transcendentie, een vrij staan ten opzichte van de culturen waartoe we behoren, zodat God kan spreken.
Dit kan praktisch toepasbaar worden gemaakt door dit in Christus gecentreerde zelf te verbinden met de verhalen van het meerstemmig zelf (ons leven in verhalen, waarin de stemmen van de voor ons belangrijke anderen doorklinken), dat bovendien
deel is van het grotere verhaal van het evangelie; en door het praktiseren van ‘dubbel zien’: iedere situatie ook bekijken vanuit het perspectief van de ander.
Daarnaast kunnen we zoeken naar praktijken, performances om God ‘ten tonele te deel is van het grotere verhaal van het evangelie; en door het praktiseren van ‘dubbel zien’: iedere situatie ook bekijken vanuit het perspectief van de ander.
Daarnaast kunnen we zoeken naar praktijken, performances om God ‘ten tonele te voeren’ (ervaarbaar te maken), zoals samen eten.
Organisatie | Hogeschool Windesheim |
Opleiding | Godsdienst-Pastoraal Werk |
Afdeling | Domein Bewegen en Educatie |
Datum | 2013-09-12 |
Type | Bachelor |
Taal | Nederlands |