Samenvatting

Nederland moet het gemeenschappelijk landbouwbeleid uitvoeren.
Het landbouwbeleid kent twee pijlers. Pijler 1 betreft maatregelen in het kader van de marktwerking en pijler 2 betreft maatregelen die gericht zijn op de plattelandsontwikkeling. Geconcludeerd wordt dat Nederland heeft voldaan aan de verplichting om uitvoering geven aan dit beleid.

De eerste beleidsregels uit 2006 zijn regelmatig aangepast. Met deze aanpassingen wordt getracht Dienst Regelingen in staat te stellen besluiten te nemen die aan de eisen van de verordeningen voldoen, maar ook de toets van het CBb kunnen doorstaan. Voor wat de beleidsregels betreft is geconcludeerd dat de versie zoals die geldt voor 2012 zo weinig regels bevat dat Dienst Regelingen geadviseerd wordt om de staatsecretaris van EL&I het voorstel te doen de beleidsregels op te laten gaan in de Regeling GLB- inkomenssteun 2006.

Naar aanleiding van audits 2007 en 2011 blijkt dat Nederland niet voldoet aan de verordeningen. Lidstaten kunnen d.m.v. informative notes de Commissie uitleg vragen hoe bepaalde onderdelen van verordeningen zijn bedoeld. Met een arrest van het Europees Hof van Justitie is het begrip "weigeren controle" verduidelijkt. Een controle kan alleen geweigerd worden door een, wettig vertegenwoordiger, van het bedrijf.
Europa kent een aantal uitgangspunten waar lidstaten rekening mee moeten houden. Lidstaten moeten loyaal zijn, de uitvoering van regels moeten aan het evenredigheidsbeginsel voldoen en Europese normen moeten conform geïnterpreteerd worden.

Voor belanghebbenden, pijler 1 staat bij het CBb beroep open tegen besluiten van Dienst Regelingen. Pijler 2 aanvragers moeten beroep bij de rechtbank instellen en hoger beroep bij de Raad van State.
Geconcludeerd wordt dat het CBb de Europese normen, overwegend, goed toepast. Het CBb heeft in een uitspraak bepaald dat er bij een waarschuwing nog geen sprake is van het overtreden van een randvoorwaarde. Op dit punt wordt een EU- conformiteitsrisico geconcludeerd.
Het CBb oordeelt dat indien de landbouwer een derde werkzaamheden voor hem laat verrichten, én deze derde overtreedt een randvoorwaarde, dat deze niet-naleving toegeschreven moet worden aan de landbouwer.
De behandeling van een zaak waarbij er een opzettelijke niet-naleving werd gepleegd én er was sprake van overdracht van grond was aanleiding voor het CBb om prejudiciële vragen te stellen aan het Europees Hof van Justitie.
De centrale vraag kan tweedelig beantwoord worden. Positief omdat het CBb laat zien bewust te zijn van de Europese normen en de beleidsregels vrijwel conform toepast, maar negatief omdat een EU-risico wordt geconstateerd door het standpunt van het CBb dat het geven van een waarschuwing er nog geen sprake is van een niet-naleving van een randvoorwaarde.