Samenvatting

Samenvatting
Inleiding
Dysfagie komt onder andere vaak voor bij patiënten met een beroerte, patiënten met de ziekte van Parkinson en patiënten met traumatisch hersenletsel. Via een kwalitatief onderzoek werd in kaart gebracht wat de faciliterende en belemmerende factoren zijn volgens de KNO-arts en radioloog in de samenwerking met de logopedist rond de diagnostiek bij een dysfagiepatiënt in ziekenhuis X.

Methode
Dit werd onderzocht door middel van zeven interviews. Er werden twee logopedisten, twee radiologen, twee KNO-artsen en één KNO-arts in opleiding geïnterviewd.

Resultaten
Om tot de resultaten te komen werden de belangrijkste interviewfragmenten geselecteerd en axiaal gecodeerd. Daarna werden er thema’s gezocht, gedefinieerd en benoemd. De thema’s die naar voren zijn gekomen zijn: doelgericht en efficiënt werken, verwijzing logopedie bij radiologie, multidisciplinaire versus interdisciplinaire samenwerking, de meerwaarde van logopedie en visie zorgpad. De interpretatie werd gelinkt aan de onderzoeksvraag.

Conclusie
Uit dit onderzoek is gebleken dat het zorgpad van de klinische dysfagiepatiënt goed verloopt. Het zorgpad van de poliklinische dysfagiepatiënt is daarentegen niet geheel gestroomlijnd. Hoe het zorgpad op dit moment poliklinisch verloopt, is afhankelijk van het eigen handelen van de betrokken specialisten. De logopedisten worden niet consequent in consult gevraagd bij radiologisch onderzoek. Doordat de logopedisten de dysfagiepatiënten niet altijd als eerste zien, worden er soms onnodig dure onderzoeken gedaan terwijl een logopedist het probleem al had kunnen signaleren. Zowel de radiologen als KNO-artsen staan open voor een meer op elkaar afgestemde samenwerking. Mede door dit onderzoek zijn de participanten hardop gaan nadenken over de huidige stand van zaken en de gedeelde visie voor de toekomst. Op basis van het onderzoek is er een stappenplan geformuleerd dat geïmplementeerd zou kunnen worden in ziekenhuis X.