Samenvatting

Jongeren construeren hun straatidentiteit in toenemende mate online. Deze straatidentiteit kan gezien worden als een manier waarop jongeren zichzelf een bepaald imago proberen aan te meten dat past binnen de straatcultuur. Binnen deze straatcultuur worden jongeren teruggezien die collectief waarde hechten aan gedeelde morele opvattingen en gedragscodes. Door het online uitdragen van een straatidentiteit kunnen jongeren status ontlenen en voldoen aan de gedragsverwachtingen die binnen de straatcultuur heersen. Omdat dit gedrag steeds vaker terug te zien is in de online leefwereld kan er gesproken worden van een online straatcultuur. Deze online straatcultuur kan een delinquente subcultuur bevatten waarin jongeren geweld communiceren en zinspelen op hun betrokkenheid bij criminaliteit. Het uitdragen van een straatidentiteit is niet zonder risico aangezien wetenschappelijk onderzoek uitwijst dat online conflicten kunnen uitmonden in offline delicten en dus serieuze consequenties kunnen hebben in het ‘echte leven’.
Ook reclasseringswerkers binnen dit onderzoek zien online delinquente profileringen terug in reclasseringstrajecten. Het gros van de reclasseringswerkers acht het daarom wenselijk om zicht te hebben op online gedragingen van cliënten, maar geeft tegelijk aan het betrekken van de online leefwereld als complex te beschouwen. Desondanks staat het reclasseringsbeleid het toe om cliënten online te controleren, mits deze bronnen openbaar toegankelijk zijn. Naast controle zorgt inzicht in de online leefwereld voor aansluiting met de belevingswereld van cliënten, hetgeen kan zorgen voor een passende balans tussen controleren en begeleiden; hybride werken. Wanneer binnen deze context de on- en offline werelden met elkaar verenigd worden, kunnen nieuwe controle- en begeleidingsmogelijkheden ontstaan die bovendien verder reiken dan alleen de gesprekken en observaties in de spreekkamers.