Samenvatting

De verstedelijking in Nederland groeit met een aanzienlijk tempo. Ook neemt de bevolkingsdichtheid in dit land alsmaar toe. Tezelfdertijd brengt de hoge bevolkingsdichtheid problemen met zich. Diverse mensen zitten dicht op elkaar in de ruimte en kunnen daardoor in veel gevallen hinder van elkaar ondervinden.
Of het veroorzaken van hinder onrechtmatig is, is volgens vaste rechtspraak afhankelijk van de aard, de ernst en de duur van de hinder en de daardoor veroorzaakte schade in verband met de verdere omstandigheden van het geval, waaronder de plaatselijke omstandigheden. In het arrest van de Hoge Raad d.d. 16 juni 20171 wordt hiernaar nog steeds verwezen. Daarbij is het beschikken over of juist het ontbreken van een publiekrechtelijk vereiste vergunning niet bepalend voor het antwoord op de vraag of jegens een bepaalde derde sprake is geweest van onrechtmatige hinder.2 Thans is – kort gezegd – vooralsnog niet direct te bepalen of sprake is van onrechtmatige hinder.
Het onderzoek richt zich met name op wat de juristen van het cluster burenrecht van ARAG Rechtsbijstand haar cliënten zou kunnen adviseren met betrekking tot onrechtmatige geluidshinder en hinder aangaande het onthouden van licht. Allereerst zijn de begrippen ‘onrechtmatige daad’ alsook hinder ex art. 5:37 BW besproken. In het onderzoeksrapport is hiervoor diverse vakliteratuur in samenhang met de jurisprudentie bestudeerd. Verder is aan de hand van recente rechtspraak nader onderzocht wanneer men spreekt van onrechtmatige geluidshinder alsook hinder aangaande het onthouden van licht, zodat de juristen in het cluster burenrecht beschikken over de meest relevante jurisprudentie.
Centrale vraag: Wat kan ARAG haar cliënten adviseren met betrekking tot onrechtmatige hinder ex art 5:37 jo. art. 6:162 BW in het kader van geluidshinder alsook de hinder met betrekking tot het onthouden van licht blijkens wet- en regelgeving en jurisprudentieonderzoek?