Samenvatting

De kans op het ontwikkelen van huidkanker is de afgelopen jaren flink gestegen: één op zes Nederlanders krijgt in zijn of haar leven te maken met huidkanker. Daarmee is huidkanker de meest voorkomende vorm van kanker in Nederland. In de literatuur wordt door dermatologen gesproken over een huidkankerepidemie en een dreigend tekort aan dermatologische zorg. In dit onderzoek is onderzocht welke rol een huidtherapeut kan gaan spelen bij de behandeling van actinische keratosen en het verrichten van de vroegdiagnostiek van huidkanker.
Om de doelstelling van het onderzoek te behalen is er een onderzoeksvraag opgesteld. Deze luidt: Welke rol kan de huidtherapeut volgens de dermatologen in Nederland spelen bij de behandeling van actinische keratosen en het verrichten van de vroegdiagnostiek van huidkanker? De onderzoeksvraag is beantwoord aan de hand van literatuuronderzoek en een enquête. De enquête is verspreid onder 272 dermatologen, 50% van het totale aantal dermatologen in Nederland.
Door 83 dermatologen is de enquête ingevuld. Dit is een response rate van 31%. Met dit gegeven kan worden gesteld dat 15% van de totale populatie dermatologen in Nederland de enquête heeft beantwoord.
Uit het literatuuronderzoek is gebleken dat er weinig wetenschappelijke artikelen zijn geschreven over het inzetten van een huidtherapeut bij de behandeling van actinische keratosen en het verrichten van de vroegdiagnostiek van huidkanker. De dermatoloog en de huisarts zijn op dit moment de hoofdbehandelelaars van actinische keratosen en hebben de positie om de vroegdiagnostiek van huidkanker te stellen. Nurse-practitioners en physician-assistants werken onder supervisie van de dermatoloog en worden door de specialist bekwaam en bevoegd geacht deze taken over te nemen. Taakherschikking in de zorg kan leiden tot verbetering van de kwaliteit. Hierbij is onderzoek gedaan in het geval van nurse-practitioners en physician-assistants. Taakherschikking is vaak mogelijk bij niet-complexe, specifieke zorg die beschreven staat in protocolvorm. Uit de enquête blijkt dat 78% van de respondenten bekend is met de vaardigheden en bevoegdheden van een huidtherapeut. Op dit moment ervaart het grootste gedeelte van de respondenten een huidkankerepidemie (80%), echter zijn zij van mening deze huidkankerepidemie te kunnen behandelen met het huidige personeel (59%). Maar liefst 89% van de respondenten vindt dat een huidtherapeut van meerwaarde zou kunnen zijn op de afdeling dermatologie. Daarnaast vindt 75% van de respondenten dat een huidtherapeut onder supervisie van een dermatoloog de behandeling van Imiquimod en 5-Fluorouracil kan uitvoeren. Van de respondenten ziet 60% voordelen bij het inzetten van een huidtherapeut bij de behandeling van actinische keratosen en het verrichten van de vroegdiagnostiek van huidkanker. Een huidtherapeut is op meerdere taken inzetbaar in de dermatologische praktijk (88%) waaronder lymfoedeem (100%) en kan zelfstandig werken onder supervisie van de dermatoloog (78%). Het grootste nadeel dat de respondenten ondervinden bij het inzetten van een huidtherapeut is dat een huidtherapeut onvoldoende opleiding zou hebben voor het behandelen van actinische keratosen en het verrichten van de vroegdiagnostiek van huidkanker (64%). Na het verrichten van het literatuuronderzoek en het uitvoeren van de enquête, kan worden geconcludeerd dat de huidtherapeut wel degelijk een bijdrage kan leveren aan het oplossen van het tekort aan dermatologische zorg door toedoen van de huidkankerepidemie.