Samenvatting

Volgens de Verenigde Naties is verwoestijning een van de grootste bedreigingen van onze planeet. (Knudsen, 2015) Verwoestijning is vaak een zichzelf versnellend proces. De bodem kan plotseling ongeschikt raken voor verschillende planten door verzilting. Het klimaat verandert ook doordat de begroeiing afneemt door de verzilting. Het kan zelfs het broeikaseffect versterken, door het verlies van vegetatie die juist de C02 uitstoot compenseert door deze om te zetten in zuurstof.
Eric Geboers, een ondernemer die onderzoek doet naar het bouwen met zout als biobased materiaal, wil met zijn visie “Building with seawater” de verwoestijning en verzilting tegengaan. Hij richt zich op het groeien van gewassen en het huisvesten van mensen in de woestijn. De visie bestaat uit een samenhang van verschillende ideeën. Uit de visie van Eric Geboers is zijn masterplan van “The Salt Project” voortgekomen. Dit masterplan is een poging om kijkend naar de natuur in de woestijn, architectuur te creëren vanuit zeewater. Door gebruik te maken van lokale middelen laat “The Salt Project” zien dat het mogelijk is om planten te laten groeien en architectuur te creëren zonder afval te produceren. Het idee is om zeewater naar een onbewoond gebied in de woestijn te pompen en daar te laten verdampen. Het zout dat daarmee uit het zeewater gehaald wordt, wordt vervolgens gebruikt om mee te bouwen. Het overgebleven zoetwater kan gebruikt worden voor de herbegroeiing van de woestijn en als drinkwater voor mens en dier.
In dit onderzoek wordt gekeken naar de theoretische, technische en efficiënte mogelijkheid voor het bouwen met zoutcomposiet als een zelfdragend casco. Deze kennis wordt toegepast voor een casus. Deze casus bestaat uit een paviljoen, ontworpen door Eric Geboers, met als doel zijn visie te presenteren tijdens de Dubai Expo 2020.
De beweringen over het tegengaan van verwoestijning en verzilting met zijn masterplan “The Salt Project” is van tevoren geanalyseerd. Het masterplan “The Salt Project” is een oplossing om verwoestijning op lokaal niveau tegen te gaan maar biedt geen significante oplossing om verzilting van oceanen tegen te gaan. Het masterplan kan zeker positieve effecten bieden voor, zoals in het plan beschreven, kustgebieden.
Om een antwoord te kunnen geven op de onderzoeksvraag “Wat is een theoretische, technische en efficiënte mogelijkheid voor het bouwen met een zoutcomposiet als een zelfdragend casco met als casus het paviljoen voor de Dubai Expo 2020?” is er theoretisch en praktisch onderzoek gedaan naar het materiaal dat voor het paviljoen gebruikt zal worden. Zowel materiaaleigenschappen van het zoutcomposiet als de toepassing hiervan op de casus zijn onderzocht. Het blijkt dat het zoutcomposiet, in vergelijking met de treksterkte van het materiaal, een zeer hoge druksterkte heeft. Ook zijn er bakproeven uitgevoerd om te kijken hoe het zoutcomposiet het beste vervaardigd kan worden. Uit het onderzoek is gebleken dat op theoretisch en technisch vlak het zeker mogelijk is het zoutcomposiet te gebruiken als bouwmateriaal. De theorie van de ontwikkelde bouwmethodiek voor de casus kan worden toegepast als ‘algemene bouwmethodiek’ voor een zoutcomposiet als bouwmateriaal.
Op basis van dit onderzoek wordt aanbevolen om vervolgonderzoek te doen naar de materiaaleigenschappen van het zoutcomposiet. Het is nog steeds onduidelijk welke factoren een positieve of negatieve invloed hebben op het zoutcomposiet.