Samenvatting

‘Ze zijn de hele dag met je bezig. Maar geen mens kijkt naar je om.’ Dit is een conclusie van een man van 79 jaar na drie weken ziekenhuisopname. Hij had een maximale bedrijvigheid om zich heen ervaren van artsen en verpleegkundigen die aan zijn lichaam zaten maar een minimale betrokkenheid op hem als zieke en als persoon. Met deze uitspraak, ontleend aan werk van Annelies van Heijst, opende Petri Embregts in juni jl. haar intreerede bij de aanvaarding van het ambt van lector ‘Zorg voor mensen met een verstandelijke beperking’ aan de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen (HAN). Deze uitspraak geeft voor Petri weer dat zorgen méér is dan het uitvoeren van zorgverrichtingen. Wanneer de vakkundige competentie tot het hoogste en ultieme doel van zorg verheven wordt, verliezen we wat Petri betreft de essentie uit het oog. Petri is een gedreven vrouw met een bijzonder lectoraat waarvan ‘Menslievende Professionalisering’ een van de centrale onderwerpen is. Afgelopen zomer interviewde ik haar over haar drijfveren, de zoektocht naar essentie en over het binnen de ethiek veelgehoorde thema ‘menslievendheid’.