Samenvatting

Steeds weer blijkt het voor ggz-professionals lastig om evidence-based behandelingen modelgetrouw uit te voeren. Dit geldt zeker bij meer complexe interventies voor patiënten met meervoudige problematiek, vooral wanneer deze worden uitgevoerd onder ‘gewone’, niet-academische, omstandigheden. Dit artikel beschrijft ervaringen met supervisie bij de implementatie van Interpersoonlijke Sociaal Psychiatrische Begeleiding (ISPB), een begeleidingsmethode voor patiënten met langdurige niet-psychotische problematiek in sociaal-psychiatrische settings. Deze deels op de methode en deels op de professional gerichte supervisievorm levert op enkele terreinen positieve ervaringen op, maar niet op het terrein van de modelgetrouwe uitvoering van ISPB.