Samenvatting

Een militaire uitzending van een ouder kan moeilijk en stressvol zijn voor kinderen van dertien tot zeventien jaar, wat zich kan uiten in gedrags- en stressgerelateerde problemen. Het kunnen geven aan ouders draagt bij aan zelfvalidatie, zeker als dit gezien en erkend wordt. De hypothese is dat meer zicht op en erkenning voor manieren waarop kinderen en ouders zorg voor elkaar dragen tijdens uitzending, bijdragen aan hun welzijn. De onderzoeksvraag luidt: Hoe ervaren kinderen van dertien tot zeventien jaar en hun ouders de balans van geven en ontvangen tijdens de uitzending van de militaire ouder? Middels literatuuronderzoek en halfgestructureerde diepte-interviews met negen ouders, zeven kinderen en een focusgroep van vier hulpverleners zijn empirische data verzameld. Hieruit bleek dat er vele vormen zijn waarin de balans van geven en ontvangen zich kan manifesteren tussen ouders en kinderen. Sommige kinderen ervoeren de uitzending op diverse manieren als belastend. Tegelijkertijd had het zorg dragen voor ouders of andere gezinsleden ook positieve effecten, zoals een toename in zelfverzekerdheid, zelfstandigheid en het gevoel van betekenis te zijn. Verder kwam naar voren dat er onvoldoende aandacht werd besteed aan de frequentie, vorm en inhoud van het contact tussen de uitgezonden ouder en het kind. De bevindingen leiden tot diverse aanbevelingen voor de praktijk van het bedrijfsmaatschappelijk werk van Defensie en voor vervolgonderzoek, waaronder het verder ontwikkelen van een uitzendspel voor gezinnen waarin de onderlinge balans van geven en ontvangen centraal staat.