Samenvatting

Dit onderzoek richt zich op patiënten met een ernstige psychiatrische aandoening in de langdurige geestelijke gezondheidszorg. Deze patiënten ervaren vaak een lagere kwaliteit van leven en kunnen sociaal en emotioneel geïsoleerd raken. Het doel van het onderzoek is om te begrijpen wat het betekent om relationele hulpbronnen te ontsluiten (benutten) in het herstelproces, in plaats van zich uitsluitend te richten op het wegwerken van pathogene gebeurtenissen. De onderzoeksmethode bestond uit verschillende benaderingen, waaronder acht semigestructureerde interviews met patiënten met een ernstige psychiatrische aandoening, een focusgroep met naasten en een focusgroep met behandelaren. Uit de resultaten blijkt dat contact met anderen de respondenten een gevoel van betekenis geeft. Ze hechten waarde aan wederzijdse betekenisvolle relaties, waarin ze waardevol kunnen zijn voor anderen en anderen waardevol kunnen zijn voor hen. Naasten benadrukken dat hun betrokkenheid bij de behandeling en samenwerking in de triade (patiënt, naaste, behandelaar) hun familielid een gevoel van gelijkwaardigheid, betrokkenheid en erkenning geeft. Als conclusie kan worden gesteld dat mensen verlangen om gezien te worden door belangrijke anderen en betekenisvolle relaties te hebben. Het ontsluiten van relationele hulpbronnen draagt bij aan een effectieve samenwerking in de triade, waarbij alle betrokkenen zich gezien en gehoord voelen. Het ontvangen van erkenning en het gevoel begrepen en gezien te worden, draagt bij aan een gevoel van steun, eigenwaarde en trots.