Samenvatting

De Fusie is een persoonlijke en inspirerende zoektocht naar een nieuw type gebouw dat zich voegt in een typisch Nederlands landschap en past in de rijke traditie van waterwerken. Tegelijk omarmt de Fusie de toekomst. Het Fusiegebouw kan gezien worden als een nieuw Hollands Deltawerk dat traditie en toekomst op een eigentijdse wijze samenbrengt.

Concept
De Fusie is een bouwwerk in een van de dijklichamen van de dubbele dijk langs de Eems Dollard in Noord-Groningen. De Fusie is een duurzame kunstverdediging, een dynamische wateropvang en een landbouwinnovatie, net zo goed als een natuurontwikkeling en een slib opvang. De Fusie is een nieuw Hollands Deltawerk dat de dynamische relatie tussen binnen- en buitendijks vormt en tegelijk zoet- en zout water beleefbaar maakt, onderzoekt en uitbuit. De zeespiegelstijging noodzaakt ons tot anders nadenken. In plaats van een statische defensieve houding tegen het water, is het beter om mee te bewegen. Statische grens tussen land en water is verleden tijd. Met de Fusie wordt niet tegen het water gevochten maar wordt ermee samengewerkt. Het sluit aan bij het perspectief dat Floris Alkemade in zijn boek De toekomst van Nederland zoekt en waarbij veiligheid niet gezocht wordt in het vechten tegen een overmachtige natuur, maar in het samenwerken met het krachtenspel ervan.

Wat is de Fusie?
De Fusie bevat een fundament met sluizen die het water gereguleerd naar binnen en buiten laat gaan. De slimme duikers voeden een aantal experimentenpolders voor slibopvang, een kleirijperij en zilte landbouw. Boven dit fundament is een landschapsobservatorium ontworpen dat verrassende perspectieven biedt op het dynamische landschap. De ruimten in dit observatorium herbergen een waddenklooster met woon- en werkruimten voor wetenschappers die vanuit deze plek een paar jaar onderzoek uitvoeren naar nieuwe omgangen met waterbeheersing, het invangen en oogsten van het slib en nieuwe vormen van zilte landbouw. Tegelijk is de Fusie toegankelijk voor leerlingen en studenten en bezoekers die inzicht willen krijgen in de werking van de watermachine en het dynamische landschap.

Het complex
Het ontwerp is verdeeld in smalle bouwdelen die afwisselend ruimten bieden aan de wetenschappers en het publieke programma huisvesten. Een tweetal routes verbindt de programmaonderdelen maar geven de gebruikers ook privacy. De ruimtelijke opbouw faciliteert ontmoeting en uitwisseling en creëert ruimte voor bezinning en reflectie. Het complex herbergt door deze opzet een veelheid aan ruimten, elk met eigen karakteristieke relaties met het landschap. Zo zijn de woonvertrekken van de wetenschappers aan rustige polderzijde gepositioneerd. Hun werkruimten zitten juist aan ruwe zijde van de Eems Dollard. De collectieve woonkamer en studieplek bevindt zich tussen de twee privévertrekken en heeft een open verbinding met beneden (slib) en boven (maan en sterren).

De publieke ruimten, zoals de bibliotheek, collegezaal, laboratorium en entree, hebben ieder ook bijzondere relaties met het landschap. Een kloostergang en een opgetild pad meanderen door deze ruimten heen. Op deze manier ontstaan er vernuftige verbindingen en ontmoetingen tussen de verschillende gebruikers en dwalen wetenschappers, bezoekers, scholieren om elkaar heen.

Afstudeercommissie: Machiel Spaan (mentor), Marlies Boterman en Philomene van der Vliet. Toegevoegde leden t.b.v. het examen: Rob Hootsmans en Jeroen Atteveld.