Samenvatting

Bijna iedereen heeft weleens last van uitstelgedrag, zo ook studenten. Studenten worden in de literatuur vaak als een relatief grote groep gezien die uitstelgedrag vertonen (Katz, Eilot & Nevo, 2013); Steel, 2011; Day, Mensink & O 'Sullivan, 2000). In de literatuur wordt dit ook wel academisch uitstelgedrag (Schraw, Olafson & Wadkins, 2007) genoemd.
Uitstelgedrag kent geen vaststaande definitie en er bestaan verschillende theorieën hoe uitstelgedrag zich kan uiten. Hierbij wordt regelmatig onderscheidt gemaakt tussen uitstelneiging, uitstel-atributies, rationeel uitstelgedrag, irrationeel uitstelgedrag, actief uitstelgedrag en passief uitstelgedrag (Schouwenburg, 1994; Schouwenburg & Van Essen, 2004; Chu & Choi, 2005). Aan uitstelgedrag worden ook regelmatig persoonskenmerken gekoppeld, zoals de mate van self-efficacy, de mate van zelfregulatie en locus of control (Schraw et al., 2007; Klassen, Krawchuk & Rajani, 2007; Senécal, Koestner & Vallerand, 1995; Lee, 2005).
In dit onderzoek is naar voren gekomen dat studenten zowel rationeel als passief uitstelgedrag lijken te vertonen. Dit betekent dat studenten bewust kiezen om taken uit te stellen of anders prioriteren (rationeel uitstelgedrag), maar niet bij voorbaat de intentie hebben om dit te doen (passief uitstelgedrag). Deze combinatie wordt in de literatuur niet (of nauwelijks) genoemd. Uitstelgedrag lijkt zich niet te laten vangen door één enkele theorie. Het stellen van prioriteiten, motivatie en de mate waarin een vak leuk/ interessant gevonden wordt, lijken allemaal van invloed te zijn op het uitstelgedrag van de student.
Om studenten te begeleiden wordt veelal gebruik gemaakt van individuele en/of groepsgewijze begeleiding. Deze begeleiding is vooral gebaseerd op cognitieve en affectieve strategieën.  Onder cognitieve strategieën verstaat men dat studenten leren bewust om te gaan met plannen (timemanagement) en de impact van hun acties kunnen overzien. Affectieve strategieën richten zich met name op de emotionele kant van de student, zoals het bespreken van gevoelens van angst of schaamte. De voornaamste focus van de studieloopbaanbegeleiders en exeprts in dit onderzoek ligt dan ook op het bespreken van deze zaken. 
De oplossing voor uitstelgedrag is onder andere te vinden in het veranderen van het gedrag van de studenten. Het doel van deze verandering moet echter wel duidelijk zijn en er moet motivatie zijn om te willen veranderen. Voor deze motivatie moet gezocht worden naar intrinsieke motivatie om de verandering duurzaam te maken. Extrinsieke motivatie is alleen geschikt voor tijdelijke veranderingen.
Het SSC wilde graag een app laten ontwikkelen die studenten met uitstelgedrag kan ondersteunen en dat zelfhulp gestimuleerd kan worden. Vanuit het onderzoek is naar voren gekomen dat de te ontwerpen applicatie hulp moet bieden bij plannen en organiseren van activiteiten, maar ook de persoonlijke benadering van een begeleider naar een student bewerkstelligen.
Er is door middel van een ontwerpcriteria een voorstel gedaan voor een applicatie die studenten kan ondersteunen bij het plannen en organiseren van dagelijkse activiteiten. Hiervoor zijn al vele apps beschikbaar, maar de voorgestelde variant onderscheid zich daarvan door zich expliciet te richten op het integreren van de persoonlijke begeleiding. De voorgestelde applicatie biedt namelijk de mogelijkheid dat begeleiders (positieve) feedback kunnen geven op planningen van studenten en hen kunnen aanmoedigen/ motiveren wanneer de student dit nodig heeft.