Samenvatting

We hebben hoge verwachtingen van leraren als het gaat om de kwaliteit van hun lessen, maar er is nauwelijks tijd om goede lessen voor te bereiden. Kernvraag van de podcastreeks is of het verlagen van het aantal lesuren van leraren ten gunste van (gezamenlijke) ontwikkeltijd kan bijdrage aan betere lessen. In deze zevende aflevering staan we stil bij de vraag wat de impact is van vermindering van het aantal lesuren op de kansen van kinderen in achterstandssituaties. Er is de laatste tijd steeds meer aandacht voor kansenongelijkheid en de rol van het onderwijs daarbij. In voorgaande afleveringen gaven verschillende van onze gasten al aan zich zorgen te maken over de ontwikkelkansen van deze kinderen, maar ook mogelijkheden te zien om juist hun wereld te vergroten. En omdat we weten dat de leraar een van de belangrijkste factoren is als het gaat om de kwaliteit van het leren van leerlingen, zijn onze kernvragen: Hoe kunnen leraren en schoolteams hun onderwijs zo vormgeven dat de kansen van kinderen – zeker die met achterstanden – vergroot worden? Vraagt dat dan vooral meer lestijd of betere lessen? En wat vraagt dit dan van leraren en scholen? We gaan hierover in gesprek met Lianne Seeboldt, leerkracht van groep 7/8 en intern begeleider op basisschool de Tamarinde in Zaandam, Onne van Buuren, docent natuurkunde op Metis Montessori College Amsterdam en daarnaast ook lerarenopleider en vakdidacticus natuurkunde op de VU en Louise Elffers, lector Kansrijke schoolloopbanen in de diverse stad aan de Hogeschool van Amsterdam, directeur van het Kenniscentrum Kansenongelijkheid van de gemeente Amsterdam, en bijzonder hoogleraar aan de UvA op het thema Kansengelijkheid in het onderwijs.