Samenvatting

Hockeyspeler tot achttien jaar raken vaak geblesseerd. De genomen maatregelen zijn gericht op spelers tot twaalf jaar en het gestandaardiseerd Warming-Up Programma Hockey in niet in staat om het aantal blessures te verminderen. Voor het verminderen van het aantal blessures is inzicht nodig in de bewegingspatronen die een blessurerisico vormen. Echter, deze inzichten gericht op hockeyspelers tot achttien jaar ontbreken. Het doel van dit onderzoek is om de bewegingspatronen die een mogelijk blessurerisico vormen voor hockeyspelers van twaalf tot achttien jaar in kaart te brengen. Hiervoor zijn bij de Leidsche en Oegstgeester Hockeyclub 32 deelnemers (14 tot 18 jaar; gemiddeld 16,4; SD=1,2) getest op de Functional Movement Screen. De deelnemers komen uit de teams JA01, JB01, MA01 en MB01. Door de statistische toets Mann-Witheney U zijn de deelvragen beantwoord. Hierbij is rekening gehouden met de variabelen geslacht en leeftijd. De data zijn geanalyseerd met Excel en SPSS 25.0. Uit de resultaten blijkt dat de helft van de deelnemers een bewegingspatroon heeft dat een mogelijk blessurerisico vormt. Zo heeft 50% (N=16) een FMS-totaalscore van 14 of lager, en heeft 53,1% (N=17) een bewegingspatroon dat bestaat uit twee of meer vormen van asymmetrie. Er is geen verschil gevonden in de blessuregevoeligheid tussen mannelijke en vrouwelijke deelnemers, op de FMS-totaalscore (Z= -0,418; P= 0,676) en de asymmetrie (Z= -0,413; P= 0,679). Ook is er geen verschil gevonden in de blessuregevoeligheid tussen de A-teams en B-teams, op de FMS-totaalscore (Z= -0,779; P= 0,436) en de asymmetrie (Z= -1,121; P= 0,262). Op basis van de resultaten wordt aanbevolen om in de trainingen de fysieke belasting te verlagen en aandacht te besteden aan de bewegingspatronen die een blessurerisico vormen. De conclusie dat de hockeyspelers te maken hebben met een verhoogde blessuregevoeligheid dient met voorzichtigheid te worden geboden. Zo is het aantal deelnemers in dit onderzoek beperkt.