Samenvatting

Uit onderzoek is gebleken dat de differentiële leermethode in vergelijking met de traditionele leermethode bij meerdere sportgebieden een groter leereffect heeft bewerkstelligd. Vanwege het gebrek aan onderzoek en resultaten binnen de vechtsport richt dit onderzoek zich op het verschil tussen traditioneel en differentieel leren binnen het Jiu Jitsu bij basisschoolkinderen. Het onderzoek is uitgevoerd onder 60 deelnemers uit het regulier basisonderwijs met leeftijden tussen de 9 en 12 jaar. Beide groepen bestonden uit 30 leerlingen (groep 6/7a en groep 6/7b). Er is gebruik gemaakt van een voormeting, waarna de interventieperiode is gestart. Vervolgens is er een nameting en een retentietest uitgevoerd. De data is geanalyseerd met een repeated-measures-ANOVA test en een Paired Samples t-test in SPSS 21.0. Er werd een prestatieverbetering gevonden tussen de meetmomenten F(2,116)=162,856; p<0.001. Er zat een verschil tussen de prestatie op de voor- en nameting (p<0,001), tussen de voor- en retentiemeting (p<0,001), maar niet tussen de na- en retentiemeting (p=0,170). De gemiddelde prestatie in de vorm van punten van de differentieel leren groep (D-groep) was bij de voormeting 4,27(1,46) punten, bij de nameting 6,77(1,43) punten en bij de rententietest 6,97(1,351) punten. Bij de traditioneel leren groep (T-groep) respectievelijk 3,63(1,56) punten, 6,67(1,27) punten en 6,27(1,258) punten. Echter, het verschil tussen de D-groep- en de T-groep in verbetering was niet significant F(2,116)=1,788; p=0,172. Er is geen significant verschil in verbetering gevonden tussen traditioneel en differentieel leren. Beide leermethodes bewerkstelligen een prestatieverbetering. Met de onderzoeksresultaten van voorgaande onderzoeken in het achterhoofd wordt er aangeraden om in de beroepspraktijk gebruik te maken van de differentiële leermethode. Deze heeft in verschillende eerdere gedane onderzoeken aangetoond een groter leereffect te bewerkstelligen dan de traditionele leermethode.