Samenvatting

In deze studie is er gekeken naar de invloed van fysieke inspanning op het domein geestelijke gezondheid binnen de zelfredzaamheidsmatrix. Bij 93 cliënten van 23 tot 65 jaar is een enquête afgenomen met betrekking tot de fysieke inspanning per week. Aan de hand van deze resultaten zijn de zelfredzaamheidsmatrixgegevens van het domein geestelijke gezondheid opgevraagd en verwerkt. Om de onderzoeksvraag te beantwoorden is een Independent T-test gebruikt, waarbij de gemiddelde zelfredzaamheid van het domein geestelijke gezond is vergeleken met het wel of niet aan fysieke inspanning doen. Ook is er onderzoek gedaan naar de verschillen binnen de leeftijdsgroepen cliënten onder 40 jaar en boven de 40 jaar die zich fysiek inspannen en zich niet fysiek inspannen. De Independent T-test op de hoofdvraag liet een significant verschil zien tussen cliënten die aan fysieke inspanning doen (M = 2,91. SD = 0,68) ten opzichte van cliënten (M = 2,32. SD = 0,59) die zich fysiek niet inspannen (t(91)= -4,27, p =0.000). Bij de eerste deelvraag is er via een Independent T-test geen significant verschil gevonden in zelfredzaamheid tussen de cliënten onder de 40 jaar (M= 2,21, SD= 0,68) en boven de 40 jaar (M= 2,73, SD= 0,62) die zich fysiek inspannen. (t(28)= 0,46, p = 0,063). Ook is er bij de tweede deelvraag via een Independent T-test geen significant verschil gevonden in zelfredzaamheid tussen cliënten onder de 40 jaar (M= 2,37, SD= 0,53) en boven de 40 jaar (M= 2,29, SD= 0,63) die zich niet fysiek inspanning. (t(61)= 0,17, p = 0,587). Vanuit deze studie kan geconcludeerd worden dat fysieke inspanning een positief effect heeft op de resultaten binnen het domein geestelijke gezondheid van de zelfredzaamheidsmatrix. Voor tweedelijnsgezondheidszorg organisaties wordt er geadviseerd gerichte sportprogramma’s aan te bieden, waarin cliënten de mogelijkheid krijgen wekelijks te sporten en fysiek in te spannen.