Samenvatting

Wanneer iemand ouder wordt kan het lichaam verschillende veranderingen doormaken.
In dit proces kan ook het gehoor verslechteren. Bij normale veroudering van het gehoor,
die niet anders kan worden verklaard dan fysiologische veroudering van het
gehoorzintuig, noemt men dit presbyacusis. Presbyacusis wordt in eerste instantie door
de persoon zelf niet gemerkt. Een langzame verandering kan op de lange termijn vaak
erg ingrijpend zijn.
Wanneer ouderen een gehoorapparaat krijgen verwacht men dat de kwaliteit van leven
verbetert, maar is dit ook echt zo? In deze thesis is er middels een vertaling van de
Hearing Handicap Inventory for the Elderly – vragenlijst, onderzoek gedaan onder 50-
plussers naar de kwaliteit van leven vóór en na het krijgen van een gehoorapparaat.
Uit het onderzoek bleek dat mensen die nog geen gehoorapparaat hadden hun probleem
nog onderkenden, terwijl degene met gehoorapparaat zich juist bewust waren van het
gehoorprobleem en ervoeren dat het gehoorapparaat hielp de kwaliteit van leven te
verbeteren.
Er kan geconcludeerd worden dat mensen met een gehoorprobleem hulp nodig hebben
bij het accepteren van hun gehoorprobleem. Door het versnellen van de acceptatie zal de
stap naar het dragen van een gehoorapparaat makkelijker worden. Door vroegtijdige
erkenning van het gehoorprobleem zal de kwaliteit van leven beter gewaarborgd kunnen
worden.