Samenvatting

Binnen de logopedie groeit de aandacht voor evidence-based handelen. Vooral op het gebied van specifieke
taalontwikkelingsstoornissen (TOS) bij kinderen tussen twee en zes jaar die één van de grootste patiëntengroepen
binnen de extramurale logopedie vormen, varieert het aanbod aan therapiemethodes sterk.
Hierdoor wordt de behandelkeuze bemoeilijkt en aan de logopedist zelf overgelaten. Ook het ontbreken
van concrete richtlijnen belemmert een effectieve werkwijze. Het doel van dit onderzoek was om effectieve
therapiemethodes in de therapie van TOS te inventariseren. Hiertoe werd een systematische literatuurstudie
gecombineerd met een nationale enquête onder 242 extramuraal werkende logopedisten in Nederland.
Uit de resultaten bleek dat er enkele wetenschappelijke bewijzen voor de effectiviteit van therapiemethodes
op gebied van fonologie, semantiek, morfosyntaxis en pragmatiek bestaan. Gezien het feit dat er
weinig hoogwaardige effectstudies bestonden, konden door de meningen van deskundigen uit de enquête
´best practice´ methodes aangevuld worden. Daarbij gaven ondervraagde logopedisten aan hun therapiekeuzes
meer op ervaring dan op literatuur te baseren. Het grootste verschil tussen literatuurstudie en enquête
refereerde aan de effectiviteit van therapie bij fonologische stoornissen, waarbij de literatuur voor een fonologisch
gerichte en de deskundigen voor een articulatorische aanpak pleitten. De resultaten kunnen als een
eerste leidraad voor een effectieve therapie bij TOS dienen.