Samenvatting

In deze scriptie ben ik op zoek gegaan naar het antwoord op de vraag of het verbeteren van de spierspanningsregulatie, een aanpak vanuit de kinderoefentherapie Cesar, een aanvulling zou kunnen zijn op psychomotorische therapie bij kinderen. Om tot het antwoord op deze vraag te komen heb ik verschillende theorieën naast elkaar gelegd.
Een vergelijking tussen kinderoefentherapie Cesar en psychomotorische therapie wijst uit dat er een groot aantal overeenkomsten is en een aantal verschillen. Gezien de passende overeenkomsten en de kleine verschillen is het mogelijk om te kijken naar oefeningen die eventueel gebruikt zouden kunnen worden in psychomotorische therapie. Interventies op spierspanningsregulatie zijn lichamelijke interventies met als doel om het psychisch functioneren positief te bevorderen en dit past binnen de algemene doelstelling van psychomotorische therapie. Het is daarom mogelijk om het verbeteren van spierspanningsregulatie te integreren wanneer dit zinvol blijkt.
De informatie over het meisje uit de casus, die door deze scriptie verweven zit, wijst uit dat ze een verminderde spierspanningsregulatie heeft. Er zijn allerlei factoren die hierin mogelijk een rol spelen. Vanuit de kinderoefentherapie Cesar wordt eerst aandacht besteed aan het verbeteren van de spierspanningsregulatie alvorens andere subdoelen te behandelen.
Wanneer wordt gekeken naar het effect van de spierspanning op de alertheid en informatieverwerking van een mens, blijkt dat deze in verschillende theorieën, waaronder het functioneel model van Luria en het hiërarchisch model van Engel, in direct verband met elkaar staan. Ze beïnvloeden elkaar onderling. Wanneer de spierspanningsregulatie nog niet voldoende is, heeft dit effect op de alertheid van een mens en de mate waarin hij informatie op een adequate wijze kan verwerken. Ook heeft het effect op de mate waarin een mens bewuste (nieuwe) ervaringen op kan doen en nieuwe vaardigheden aan kan leren.
Voor psychomotorische therapie is het van belang dat cliënten de interventies van de therapeut op een adequate wijze kunnen verwerken en dat in activiteiten (nieuwe) ervaringen opgedaan kunnen worden. Het oefenen met (nieuw) gedrag kan alleen wanneer de cliënt hier voldoende aandacht voor heeft. Het oefenen met gedrag en het opdoen van ervaringen is terug te zien in de strategieën van de psychomotorische therapie: oefenen, ervaren en ontdekken. Het lijkt aannemelijk dat een cliënt met een verbeterde spierspanningsregulatie beter in staat is te oefenen en te ervaren. Het verbeteren van de spierspanningsregulatie kan met behulp van meerdere oefeningen. Deze oefeningen staan in deze scriptie beschreven.
Het lijkt een aanvulling op psychomotorische therapie om de spierspanningsregulatie van kinderen te verbeteren.