Samenvatting

De Wet Bibob is een Wet die (onder andere) gemeenten de mogelijkheid geeft om de integriteit van bijvoorbeeld een vergunningaanvrager te screenen. Het doel van deze vergaande persoonlijke screening is dat de gemeente zicht krijgt op welke personen een vergunning aanvragen. Op deze manier kan een gemeente vergunningaanvragers met criminele bedoelingen een vergunning weigeren. Door het weigeren van een vergunning kan een crimineel zijn handel niet opzetten of voortzetten. Door de Bibob-screening kunnen de "rotte appels" uit een gemeente worden geweerd waardoor een gemeente bijdraagt aan zowel de eigen integriteit als de integriteit van een bepaalde ondernemingssector (bijvoorbeeld de horeca).
Uit recente mediaberichten blijkt dat de invoering van de Wet Bibob door de Nederlandse gemeenten verre van vlekkeloos verloopt. Onder andere compexiteit van de wetgeving, gebrek aan kennis en expertise bij gemeenten en een gebrek aan financiën zijn de boosdoeners die er voor zorgen dat de invoering van de wetgeving te wensen over laat. In deze afstudeerscriptie wordt de Bibob-situatie bij gemeenten in Noord-Brabant in kaart gebracht. Allereerst wordt de ontstaansgeschiedenis van de Wet Bibob onder de loep genomen. Hiervoor worden de Memorie van Toelichting en diverse adviezen van gezaghebbende instanties (zoals de Raad van State) besproken. Vervolgens worden er knelpunten besproken die ontstaan na theoretische bestudering van de Wet Bibob. In het volgende hoofdstuk wordt de praktijksituatie geschetst. Het praktijkbeeld is ontstaan door interviews met een aantal Bibob-coördinatoren van diverse Brabantse gemeenten. De praktijksituatie omvat onder andere: pluspunten, knelpunten en verbeterpunten die de verschillende gemeenten ervaren. Er wordt afgesloten met conclusies en aanbevelingen die betrekking hebben op de toepassing van de Wet Bibob in Noord-Brabant.