Samenvatting

Probleemstelling: Huidtherapeuten en schoonheidsspecialisten behandelen acne vulgaris steeds vaker met glycolzuurpeelings. De schoonheidsspecialisten werken meestal met lagere concentraties glycolzuur dan de huidtherapeuten, maar patiënten krijgen bij beide disciplines deze behandeling op verwijzing van de arts vergoed. De schoonheidsspecialiste is opgeleid voor het behandelen van de gezonde huid en de huidtherapeut voor het behandelen van de zieke en beschadigde huid.
Doelstelling: Het vakgebied huidtherapie profileren en het krijgen van een betere vergoedingsregeling in vergelijking met schoonheidsspecialisten.
Vraagstelling: Wat is het verschil in effectiviteit tussen de verschillende concentraties glycolzuurpeelings en pH-waarde, die gebruikt worden door de huidtherapeut en de schoonheidsspecialiste bij behandeling van acne vulgaris?
Methode: Dit literatuuronderzoek betreft een vergelijkend onderzoek. Om een antwoord te krijgen op de onderzoeksvraag is er binnen verschillende databanken gezocht naar recente wetenschappelijke artikelen over behandeling van acne vulgaris in het gezicht met glycolzuurpeeling. Vervolgens zijn de artikelen kritisch geanalyseerd.
Resultaten: Door dit literatuuronderzoek is naar voren gekomen dat verschillende glycolzuurpercentages (<30%, 30-50%, 50-70%) in meer of mindere mate effectief zijn bij de behandeling van acne vulgaris. Het was lastig om de onderzoeken met elkaar te vergelijken, omdat bijna geen enkel onderzoek de pH-waarde van de peeling vermeld. Daarnaast was de voorbereiding en voorbehandeling van de huid voor de peeling, de applicatiemethode en contacttijd bij elk onderzoek anders.
Conclusie: Naar aanleiding van dit onderzoek kan worden geconcludeerd dat huidtherapeuten met hogere concentraties aan glycolzuurpeeling goede resultaten kunnen verkrijgen met minder behandelingen dan schoonheidsspecialisten. Daarnaast verkrijgen huidtherapeuten ook een goed resultaat bij hogere gradaties van acne vulgaris.