Samenvatting

De Butterfly House is een ontwerp wat gemaakt is door Frederik Groos en Robert van Kats en is ingediend voor een prijsvraag in Ghana. Omdat dit ontwerp nu in een dorp in Zuid-Afrika moet passen en niet in Ghana, is dit ontwerp bekritiseerd en geanalyseerd. Het ontwerp is bedoeld voor mensen uit de krottenwijken, de low-income groep. Om een goed beeld te krijgen van wat low-income projecten zijn en welke aspecten hierbij van belang zijn, heeft er een onderzoek plaatsgevonden naar een aantal van deze low-income projecten. Het doel van dit onderzoek is om een beeld te krijgen van hoe een gemiddeld low-income project eruit ziet en welke maten en aantallen gebruikelijk zijn voor een woning.

De conclusies hiervan zijn toegepast op het ontwerp voor de Butterfly House. Deze hadden vooral betrekking op de functies die toegepast zou worden bij de starteenheid en bij de eerste en volgende uitbreidingen. Ook het grid en de oppervlaktes werden nader bekeken. Op dit punt is er afgeweken van de conclusie. Deze toepassing hiervan zorgde ervoor dat de Butterfly House aangepast is op de oppervlakte en de functies. De starteenheid heeft een oppervlakte van 20 m2 en kan met maximaal 70 m2 vergroot worden waarvan 20 m2 uit een veranda bestaat. De functies die hierbij aanwezig zijn, zijn een woonkeuken, toilet + badkamer en een slaapkamer. Er zijn maximaal 5 uitbreidingen mogelijk. Er is een logische mogelijkheid uitgewerkt waarin ook functies aan de ruimtes zijn toegekend.

De naam Butterfly House is afkomstig van de vorm van het dak wat in een V-vorm op de woning ligt. Hierdoor vangt het dak zonlicht en regenwater op. De woning is zelfvoorzienend en kan zichzelf voorzien van drinkwater doordat regenwater opgevangen en gefilterd wordt. Er wordt zonne-energie opgewekt en vindt er een circulatie van lucht plaats waardoor de woning gekoeld kan worden in zomer. Het afval zal in een tank onder de grond opgeslagen worden en dit zal omgezet kunnen worden in biogas wat gebruikt kan worden om te koken.

De woning zal geplaatst worden in Stanford. Er zijn twee leegstaande kavels uitgezocht waar naar de stedenbouwkundige mogelijkheden van de Butterfly House is gekeken. Omdat dit problemen gaf met de plaatsing van de woning op het kavel, zijn er pasmodules ontworpen. Een variant op het oorspronkelijke ontwerp. Dit zijn modules die als derde uitbreiding aan de woning gebouwd kunnen worden en variëren van 1800, 2100, 2400, 2700 en 3000 mm. In Stanford is de pasmodule van 1800 mm gebruikt en uitgewerkt.

De woning zal getoetst worden op de bouwmethode staalframebouw.Uit onderzoek is gebleken dat de woning het best uitgebreid kan worden door wanden aan de bestaande woning te bouwen. Uiteindelijk zijn de voor- en nadelen van staalframebouw in een tabel verwerkt waaruit duidelijk wordt dat er veel voordelen, maar ook veel nadelen aanwezig zijn.