Samenvatting

De overheid kan ingrijpen wanneer de ouders onvoldoende in staat zijn om hun kind op te voeden en te verzorgen. Dit kan door middel van de kinderbeschermingsmaatregelen. In eerste instantie is dit een ondertoezichtstelling. Wanneer de ondertoezichtstelling niet genoeg is om de bedreiging in de ontwikkeling van het kind weg te halen kan de gecertificeerde instelling de rechter verzoeken om een machtiging tot uithuisplaatsing te verlenen. Hierbij wordt het kind dag en nacht uit huis geplaatst en gaat het kind naar bijvoorbeeld een pleeggezin of gezinshuis.
Tijdens de uithuisplaatsing kunnen de ouders hun situatie verbeteren en tot rust komen. Ook kan het kind tijdens de uithuisplaatsing werken aan zijn ontwikkeling. Het is in beginsel ook de bedoeling dat het kind, indien mogelijk, weer terug wordt geplaatst bij zijn ouders. Een machtiging uithuisplaatsing wordt afgegeven voor de duur van maximaal één jaar, dit is geregeld in artikel 1:265c lid 1 BW. In lid 2 van ditzelfde artikel staat dat deze machtiging, door de kinderrechter, steeds met één jaar kan worden verlengd.
Een machtiging uithuisplaatsing wordt niet zomaar door de rechter afgegeven, vaak gaat het om situaties waarin het kind thuis worden mishandeld, seksueel wordt misbruikt of wordt verwaarloosd. Maar een kind kan ook uit huis worden geplaatst wanneer hij dusdanige ernstige gedragsproblemen heeft waardoor de ouders zelf niet meer voor het kind kunnen zorgen. Mijn onderzoek richt zich op de verlenging van de uithuisplaatsing.
De centrale vraag in dit onderzoek luidt:
Welk advies kan JAW Advocaten haar cliënten geven over de verlengingsprocedure van de uithuisplaatsing van hun minderjarige kind(-eren), blijkens wet- en regelgeving en jurisprudentieonderzoek?