Samenvatting

Soms zijn de inzichten van een niet-pedagoog van groot belang voor het denken over opvoeding en onderwijs. In het geval van de politiek denker Hannah Arendt (1906-1975) is dat zeker aan de orde. Arendt plaatst een aantal vraagtekens bij de manier waarop opvoeding en onderwijs vaak worden begrepen. Opvoeding en onderwijs vormen voor haar een ‘tussenruimte’ en een ‘tussentijd’ in het leven van de opgroeiende mens. In deze bijdrage beschrijft Berding de zienswijze van Arendt tegen de achtergrond van deze onderscheidingen. Berding buigt zich vervolgens over haar visie op de positie van de school. Ten slotte trekt Berding enkele pedagogische conclusies.