Samenvatting

Dit onderzoek is uitgevoerd in opdracht van Stichting Buffelen. Het doel was om de behoeften van de bergstam de Karen in Noord-Thailand goed in beeld te brengen zodat er vanuit de stichting gerichte hulp kan worden geboden.
Een toekomst waarin de Karen nog steeds in hun eigen cultuur leven is op het moment niet zeker. Er zijn zowel interne als externe factoren die tot een jongerenmigratie leiden. En juist de jongeren zijn de aangewezen personen die de cultuur zouden moeten overdragen aan de toekomstige generaties, dus als zij dit niet zullen doen gaat de Karen cultuur verloren.
Om te kunnen voort blijven bestaan dient de Karen cultuur zich dus te ontwikkelen. Bij een ontwikkeling is het zaak dat de meest urgente behoeften worden vervuld. Om deze behoeften zo goed mogelijk te achterhalen is het onderzoek in twee delen opgesplitst: Deel I & Deel II. In Deel I is er een onderzoek op locatie uitgevoerd met de methodes interviewen, trust building, participerende observatie en brainstormen. Hiermee werd de vraag ‘’Wat zijn de grootste routinematige knelpunten in het leven van de Karen bevolking welke hen in de weg staan zich te ontwikkelen en kan technologie hier een rol in spelen?” beantwoord.
In Deel II heeft er een literatuuronderzoek plaatsgevonden waarin werd gezocht naar reeds bekende informatie over het vergaan van culturen en wat culturen nu precies inhouden voor de mens. De onderzoeksvraag ‘’Kunnen vergelijkbare situaties als die van de Karen als voorbeeld fungeren voor een succesvol voortbestaan van de cultuur en wat zijn in dat geval de essentiële factoren en/of veranderingen?’’ stond hierin centraal.
De antwoorden op beide vragen vormden de basis voor de conclusie. De conclusie is gebaseerd op de onderzoeksvraag welke tevens de leidraad van het gehele onderzoek vormt: ‘’Wat zijn essentiële veranderingen die moeten worden doorgevoerd in de levensstijl van de Karen om te kunnen blijven voortbestaan?’’
Tijdens het onderzoek is naar voren gekomen dat de essentiële veranderingen die zouden moeten worden doorgevoerd in de levensstijl van de Karen is een meer adaptieve houding ten opzichte van verandering. Het hoort in de mens en de gemeenschap waar deze zich in bevind te zitten dat er altijd een ontwikkeling moet plaatsvinden. Soms zijn dit interne, soms externe factoren. In dit geval heeft het te maken met de natuurvernietiging in de regio waardoor er veel minder ruimte is om te werken voor de jongeren en zullen zij dus naar alternatieven moeten zoeken in de steden.
Bij het openstaan voor ontwikkeling zal er hoogstwaarschijnlijk ook een stuk meer technologie in de Karen cultuur opgenomen moeten worden. De vraag of het ethisch verantwoord is om technologische innovaties te introduceren onder de Karen kan met een ‘ja’ beantwoord worden. Uit de literatuur blijkt dat culturen of stammen die zich juist enorm verzetten ten opzichte van veranderingen en innovaties de grootste kans lopen om op te houden met bestaan. Bovendien is het zo dat de technologie slechts de behoeften van een cultuur vervult en een instrument is voor het efficiënter uitvoeren van dezelfde wensen. Indien een innovatie niet interessant is voor de gemeenschap of de opname ervan in strijd is met de sociale normen en waarden van de cultuur zal dit niet gebeuren. Door middel van cultureel erfgoed als taal, religie, keuken, tradities en kleding blijft een cultuur intact.
De behoeften aangegeven door de Karen zijn vooral meer inkomsten, educatie, een betere communicatie met de buitenwereld en minder afgesloten zijn. Voor sommige van deze behoeften zijn gemeenschappelijke oplossingen te bedenken welke elkaar weer zullen stimuleren.