Samenvatting

Inleiding: Goed evenwicht is belangrijk om makkelijk te kunnen lopen. Bij evenwichtsstoornissen is het lopen bemoeilijkt. Daarom is er tijdens de periode van Stage 2 in 2017 een op augmented reality gebaseerd hulpmiddel ontwikkeld (werknaam: ‘Briljant’) dat moet helpen bij het bewaren van balans tijdens de gang. Initiële resultaten van de pilottest waren positief. De pilottest is uitgevoerd door te filmen met een smartphone terwijl de proefpersoon over een afstand van ongeveer 20 meter wandelde. Dit is niet voldoende om conclusies te kunnen trekken of de Briljant echt helpt bij het bewaren van balans tijdens gaan. Er moet een geschikte meetmethode worden gezocht om de effectiviteit van de Briljant te kunnen kwantificeren. Eerst moet balans gedefinieerd worden in de context van dit onderzoek. Daarna is gezocht naar meetmethodes die toegepast worden om balans tijdens het gaan te meten. Uit de gevonden methodes is er één gekozen waarmee balans, als gedefinieerd, kan worden bepaald. De gekozen methode zal op gezonde proefpersonen worden getest zodat bepaald kan worden of deze methode daadwerkelijk een indicatie van balans tijdens gaan geeft en om verbeterpunten voor het protocol te vinden. Als laatste wordt beoordeeld of deze meetmethode ook voor de doelgroep van personen met evenwichtsstoornis bruikbaar is.
Analyse: Voor het definiëren van balans en het vinden van methodes voor het bepalen van balans in dit onderzoek zijn de gekozen zoektermen: Balance, Method, Gait, Dynamic, Analysis, Clinical. Aan de hand van de gevonden artikelen is balans als: “versnelling van proefpersoon in het frontale vlak tijdens gaan in een rechte lijn” gedefinieerd. Voor het bepalen van geschikte methodes zijn de volgende criteria van belang: uitkomstmaat, subjectief/objectief, benodigdheden, tijd, soort dataverwerking, locatiegebondenheid en welke variabelen meet de methode. In de gebruikte artikelen wordt het gebruik van sensoren om metingen objectiever te maken aangeraden. De methode waar gebruik van wordt gemaakt is de T25FW en de sensor die gebruikt gaat worden om de versnelling te bepalen is een accelerometer (IMU).
Methode: Om een zo duidelijk mogelijke meting te maken van de versnellingen over de X-as moet bepaald worden waar de IMU wordt geplaatst. Om de juiste positie van de IMU te bepalen zijn er 3 langs de wervelkolom geplaatst. De IMU die de minste invloed ondervindt van effecten die niet over de X-as worden gemeten is gebruikt tijdens vervolgmetingen. Met behulp van een Matlab script worden de gemiddelde standaarddeviaties van versnelling over de X-as per schrede tijdens ‘normaal’ en ‘duizelig’ gaan verwerkt. Met deze gemiddelde waardes kan de effectgrootte van de verschillende condities worden bepaald.
Resultaten: Uit de data kan worden geobserveerd dat de gemiddelde standaarddeviatie van versnelling per schrede over de X-as toeneemt. Met een effectgrootte van 0,951 kan gesteld worden dat het verschil in gemiddelde standaarddeviatie per schrede over de X-as tussen ‘normaal’ en ‘duizelig’ significant groot is.
Conclusie: De op gezonde proefpersonen geteste methode geeft een effectgrootte van 0,951 aan tussen de gemiddelde standaarddeviatie van versnelling over de X-as en per schrede tijdens ‘normaal’ en ‘duizelig’ gaan. Deze waarde toont aan dat de verandering van gemiddelde standaarddeviatie een sterke indicator is van toe- of afname van balans tijdens gaan in een rechte lijn. De methode is op veel locaties inzetbaar, neemt weinig tijd in beslag maar moet wel op een rustige plek uitgevoerd worden als er gemeten wordt bij patiënten met een chronische evenwichtsstoornis. Zodoende kan met deze methode de effectiviteit van de Briljant op balans tijdens gaan in een rechte lijn worden bepaald. https://www.linkedin.com/in/wouter-tijdeman-b15457b1