Samenvatting

Met de ontwikkeling van het teaching games for understanding concept, beter bekend als het TGfU-concept, introduceerden de heren David Bunker en Rod Thorpe in de jaren tachtig een nieuw concept aangaande het onderwijzen van spelsporten. Inmiddels zijn er meerdere varianten op dit concept, waaronder de speler- en spelgecentreerde benaderingswijze, en is deze visie volgens meerdere onderzoeken de meest effectieve benaderingswijze voor het onderwijzen binnen spelsportonderwijs.
Echter bleek dat, ondanks de vele voordelen van de speler- en spelgecentreerde benaderingswijze, er vermoedens waren dat deze benaderingswijze, ruim dertig jaar na ontstaan, nog niet op alle scholen binnen het voortgezet onderwijs gehanteerd wordt. Dit onderzoek ging na of deze vermoedens juist waren en ging op zoek naar oorzaken achter deze ogenschijnlijk traag verlopende implementatie.
Aan het onderzoek, opgedeeld in twee onderzoekstadia, namen in totaal 128 respondenten deel middels het invullen van een enquête aangaande de aanwezigheid van de speler- en spelgecentreerde benaderingswijze binnen het voortgezet onderwijs in Nederland. Uit de respondenten werden vervolgens tien respondenten uitgenodigd voor een interview om dieper in te gaan op de oorzaken achter de trage implementatie van de speler- en spelgecentreerde benaderingswijze.
Uit de resultaten bleek dat de vermoedens aangaande de aanwezigheid van de speler- en spelgecentreerde benaderingswijze een negatiever beeld schetsten, dan volgens de resultaten van dit onderzoek naar voren kwamen. Daarnaast bleek dat de docent lichamelijke opvoeding zichzelf overschat en dat de belangrijkste belemmering voor de implementatie van de speler- en spelgecentreerde benaderingswijze het gebrek aan kennis over de theorie achter de speler- en spelgecentreerde benaderingswijze is. Een grotere inzet op de verspreiding van naslagwerk en het onder de aandacht brengen van nascholingsmomenten kunnen het proces van implementatie van de speler- en spelgecentreerde benaderingswijze versnellen.