Samenvatting

Jongens hebben doorgaans moeite met zelfreflectie en communiceren vaak op een fysieke wijze. Het is voor hen moeilijk om hun eigen rol in een conflictsituatie te verwoorden en ze geven vaak een ander de schuld. Dit meesterstuk richt zich op de volgende onderzoeksvraag: 'Op welke wijze kan de methode Rots en Water mij ondersteunen bij het verbeteren van de zelfreflectie van een groep jongens van 11 en 12 jaar.' Het doel van dit onderzoek is om de kinderen uit de onderzoeksgroep beter te laten reflecteren op hun eigen denkprocessen en gedrag. Door het bestuderen van literatuur, het houden van interviews en het verzorgen van de Rots en Water training wordt bekeken op welke wijze deze methode hieraan kan bijdragen.
Deskundigen zeggen dat we meer oog moeten hebben voor de sterke kant van jongens: fysieke communicatie. Voor jongens zijn vaardigheden als zelfreflectie moeilijk vanwege een minder sterk ontwikkelde linkerhersenhelft. Een goede fysieke balans zou eraan bij kunnen dragen dat deze processen gemakkelijker verlopen. Aangezien Rots en Water een psychofysieke werkwijze impliceert is deze methode het uitgangspunt van deze dissertatie. In dit praktijkonderzoek worden gegevens verzameld door middel van interviews, vragenlijsten en schaalvragen. Ten behoeve van de betrouwbaarheid van het onderzoek zijn tijdens de trainingen observaties uitgevoerd, kringgesprekken gevoerd en is er regelmatig met de kinderen individueel gesproken. Daarnaast is er een logboek bijgehouden.

De conclusie van dit onderzoek is dat de Rots en Water training heeft bijgedragen aan het verbeteren de reflectieve vaardigheden van de onderzoeksgroep. Met enkele gerichte aanpassingen zoals structureel meer aandacht voor zelfreflectie, extra kringgesprekken en individuele gesprekken is deze methode zeer behulpzaam geweest.
Zowel voor de ontwikkeling van de kinderen uit de onderzoeksgroep, maar zeker ook voor het handelen van de leerkracht is dit praktijkonderzoek positief geweest.