Samenvatting

Verspreid over heel Nederland zijn er ateliers waar een diversiteit aan kunstactiviteiten aangeboden worden aan mensen met een verstandelijke beperking (Van Biene, De Bruijn, Haker, Loeffen, Oosterink, Van Slagmaat, Sparreboom, De Vos & Wilken, 2010). Deze zogenoemde ‘special needs’ ateliers zijn vaak verbonden aan zorgorganisaties of andere zorgaanbieders voor mensen met een verstandelijke beperking. Vanwege hun aanwezigheid binnen zorginstellingen worden ze ook wel zorgateliers genoemd. In Nederland zijn er ruim 150 ateliers opgezet waar verschillende vormen van kunstbeoefening worden aangeboden en waar ongeveer 1.600 mensen met een beperking aan deelnemen. Het merendeel van de ateliers (84%) houdt zich bezig met beeldende vormen als kunstdiscipline (Van Biene et al, 2010). De heterogeniteit van de groepen vraagt om doelbewuste aanpassing (adaptieve benadering) van de docent/begeleider en een instructie of instructiemethode waarbij differentiatie mogelijk is. Er zijn weinig gerichte tools en kunst-educatieve methodieken voorhanden (Van Biene et al, 2010), en de docent is vermoedelijk niet specifiek getraind om adaptieve benadering in te zetten en differentiatie in instructie te bieden binnen special needs kunstpraktijken. In dit wordt ingegaan op de vraag hoe kan een kunstdocent vanuit een adaptieve benadering een gedifferentieerde instructie inzetten die aansluit bij de individuele, kunstzinnige leer- en ontwikkelvragen van lerenden met een verstandelijke beperking binnen een heterogene groep?