Samenvatting

Het blootleggen en veranderen van bestaande frames is een proces van lange adem gebleken. Instituties als sociale diensten en welzijnsinstellingen hebben een ‘longue duree’ karakter. Stabiliteit is hun kracht van waaruit ze kleine veranderingen absorberen zonder dat er wezenlijk iets veranderd. Wie de biografie van Marie Kamphuis, de grondlegster van het social case work in Nederland, leest, komt daar in de jaren vijftig van de vorige eeuw al klachten tegen over gebrekkige samenwerking en coördinatie tussen welzijnsinstellingen en sociale diensten. In 1965 heeft zij zelfs getracht een experiment met sociale teams avant la lettre te starten. Dat is helaas niet gelukt (Batenburg, 2013). Mogelijk zou de wereld van nu er dan anders hebben uitgezien. De eerste schreden op het gebied van integraal gebiedsgericht werken in de vorm van sociale teams zijn pas recentelijk gezet. Om dit integraal werken daadwerkelijk van de grond te krijgen vanuit een gezamenlijk frame is het simpelweg bijeenzetten van medewerkers van verschillende instellingen onvoldoende, zo blijkt wel weer. Naast inhoudelijke kennis is ook veel aandacht nodig voor de houding en gedrag van de medewerkers om te komen tot een gezamenlijk frame over hoe kwetsbare burgers in onze samenleving het beste ondersteund kunnen worden.